Thursday, September 29, 2011

প্ৰত্যাবৰ্তন

The greatest achievement in my endeavor to write Sci-Fi stories is the publication of a story called 'Pratyahbartan' (The Return) published on 01-Oct-1999 issue of the 'Prantik', a popular magazine in Assamese. It is written in a futuristic backdrops of the 2050s when people use Robomobiles manufactured at Deka Robomobiles Limited (DRL) and Guwahatians travel by the GuMet systems that connects North Guwahati with proper Guwahati via a tunnel under the mighty Brahmaputra. In this story, scientists at GERO (Generic Engineering Research Organization) attempts to make a clone of Srimanta Sankardeva, the great saint of the 15th Century. While carrying out this ambitious project, a fellow scientist discovers something really unbelievable!

* Reproduced in "অসমীয়া কল্পবিজ্ঞান গল্প-সংকলন", compiled and edited by শ্ৰৌমান শান্তনু তামূলী, published by Sahitya Akademi, New Delhi.






পৃষ্ঠা-২



পৃষ্ঠা-৩

 পৃষ্ঠা-৪
 পৃষ্ঠা-৫


Thursday, September 1, 2011

ঘূৰ্ণাক্ষবীক্ষণ যুক্ত চলচিত্ৰ-খেল

মোৰ ৬ বছৰীয়া ল’ৰাটোক জন্মদিনৰ উপহাৰ কি দিম একো ভাবি নাপাই, তাকেই সুধিলো - কি লাগিব? সি ক’লে - "মোক 'ৱুঈ' এটা লাগিব৷"

"ৱুঈ" ??? কেতিয়াও নাম শুণা নাছিলো৷ এইটো আকৌ কি বস্তু? তাক আৰু বহলাই ক’বলৈ ক’লো৷ সি বিৰক্তিভাৱ দেখুৱাই ক’লে - "ৱঈ" আকৌ! মানে ডেব্লিউ, আই, আই ("Wii") !! তুমি মোক দোকানলৈ লৈ যাবা, মই দেখুৱাই দিম এইটো কি বস্তু৷" সি আৰু বিশেষ মোক নক’লে৷

তাক দোকানলৈ লৈ গ’লো৷ সাধাৰণ উপন্যাস এখন যিমান ডাঙৰ সিমানমান ডাঙৰ এটা বগা বাকচ সি দেখুৱাই দি ক’লে - "এইটো!" বস্তুটো দেখাৰ পিছত দোকানৰ বিক্ৰি-কৰ্মীজনৰ লগত কথা পাতিহে বস্তুটো কি বুজিলো৷

ই এটা চলচিত্ৰ-খেল মানে ভিডিঅ’ গেইমৰ আহিলা৷ ইয়াৰ দূৰনিয়ন্ত্ৰকডাল বিশেষধৰণৰ - ঘূৰ্ণাক্ষবীক্ষণ যুক্ত৷ চলচিত্ৰ-খেলৰ চৰিত্ৰটোৰ হাত-ভৰি ল’ৰে দূৰনিয়ন্ত্ৰকডাল যেনেকৈ লৰাইছো তেনেকৈ! মানে তাৰোৱাল চলোৱা চৰিত্ৰটোৰ তাৰোৱাল চলাবলৈ খলুৱৈজনে দূৰনিয়ন্ত্ৰকডাল তৰোৱাল চলোৱাৰ দৰে ঘূৰাই-পকাই শত্ৰুক মাৰিব লাগিব৷ চলচিত্ৰ-খেলৰ পিং-পং খেলা চৰিত্ৰটোৰ হাত চলাবলৈ আপুনি দূৰনিয়ন্ত্ৰকডাল লৈ সেইমতে হাত চলাব লাগিব৷

মই সাধাৰণতে চলচিত্ৰ-খেল কিনাৰ পক্ষপাতি নাছিলো - কাৰণ এইবোৰৰ পৰা শাৰীৰিক কষ্ট একো নহয়৷ কিন্তু "ৱুঈ"ৰ ক্ষেত্ৰত এনে নহয়৷ খেলিলে মানুহ একেবাৰে ঘামি যায়৷ গতিকে মই এইটো কিনিবলৈ সিদ্ধান্ত ল’লো৷ ঘৰত বাকচটো খুলি দেখো এডাল নহয়, দুডাল দূৰনিয়ন্ত্ৰক আছে৷ এতিয়া মোৰ ৬ বছৰীয়াটোৰ প্ৰতিনায়ক হ’ও মই৷ এখন তৰোৱাল তাৰ হাতত, আনখন মোৰ হাতত !!

কথাটোত মোৰ শ্ৰীমতীৰো সমৰ্থন আছে - ফেঁচাৰ নিচিনা চকুকেইটা ৰঙা আৰু ডাঙৰ কৰি মাজ-নিশালৈকে কোলাতলোৱা"জনী"ৰ লগত লীলা কৰি থকাতকৈ "ৱুঈ" খেলিলে শ্ৰীমতীয়ে বেছি ভাল পাই - অন্ততঃ বহুমুত্ৰ ৰোগ, উচ্চ ৰক্তচাপ আদিৰ সম্ভৱনা কমি থাকিব৷